جذب حداکثری مُرده‌ها!

منبع: زهرا

درسته که همه شهدا عضو جنبش شما بودند و درسته که ما توی وصایای شهدا میخونیم که با مچ بند سبز در جبهه های حق علیه باطل می جنگیدند و سربندهای سبز رنگی داشتند که روشون نوشته بود: where is my vote? و اینم درسته که از بعد از انتخابات (و کلا زین پس) هر روحانی ای (قبلا بسیجی خوب، بسیجی مرده بود، الان آخوند خوب، آخوند مرده است)، دانشمندی، استادی چیزی در ایران یا اقصی نقاط عالم (قم، بیروت، نجف و امثالهم) فوت شده، یه مصاحبه منتشر نشده ای با اصلاح طلبان داشته که به دلایل نامعلومی درست ۱-۲ روز بعد فوتش در سایتهای جرس یا کلمه یا بالاترین منتشر میشه و توش روی تمامی مواضع اصلاح طلبان تاکید داشته و گفته اونها خیلی شفاف ساز و کول هستند (همانند علامه فضل الله که هرچند فتوا به عملیات انتحاری حزب الله لبنان دادن و انشاءالله که از نظر شما اینها عملیات تروریستی نیست و جهاد هست؟ و این مصاحبه یه ۲ سالی توسط چاپارها توی راه بود تا درست بعد فوت ایشون بدست اتاق فکر لندن برسه و فقط هم در جرس منتشر بشه و توش دیگه فقط مستقیم نگفتن علامه تو ستاد موسوی هم بوده!) و درسته که همه شون بلا استثناء ولایت فقیه رو زیر سوال بردند، حالا درسته که زمان شهدا و جنگ آیت الله خامنه ای ولی فقیه نبودند، اما اصل ولایت فقیه که وجود داشت و اونها به کرات زیر سوال بردند و تو وصیتنامه شهدا می بینیم که اون رو متهم به تقلب در انتخابات کردند. ما قول میدیم ازین به بعد تمامی فیدهای اینطوری رو براتون شر کنیم و لایک بزنیم و بپذیریم که تمامی بزرگانی که فوت می کنن، جز اردوگاه اصلاح طلبان عزیز بوده اند.

* اما دوستان عزیز، متاسفانه از مرده ها چیزی بر نمیاد. یعنی درسته که در کتابهای دینی ما نوشته شده که شهدا و صالحان زنده اند، اما این بیشتر یک مفهوم معنوی هست و فیزیکالی اونها زنده نیستند و منطقا در انتخابات آینده نمی تونن شرکت کنند. همونطوری که تو این بازار مرده خواری سیاسی نمیتونن از خودشون دفاع کنن، حتما میدونین که انتخابات مجلس نزدیکه و ۳ سال دیگه باز هم انتخابات ریاست جمهوری داریم، بنابراین بهتره از الان به فکر برنامه ریزی برای اونها باشید و کاندیدهاتون رو معرفی و براش تبلیغ کنید نه اینکه مثل انتخابات قبلی ۲ ماه مونده به انتخابات هی کاندید عوض کنید و یکی رو اولش تا جایی که میخوره بکوبید و بعدا در رساش شعرها بسرائید.

* برای موفقیت غر زدن و بهانه گیری کافی نیست. همونطور که مبارزه اینترنتی کافی نیست. همه ما میدونیم که زیر باد کولر نشستن و فشردن دگمه لایک و یا شر در شبکه های اجتماعی چه انرژی ای از انسان میبره. حالا دیگه تصور کنید وبلاگ نوشتن و تایپ و شمردن تعداد لایکها در گوگل ریدر چقدر کالری میخواد. برای رفع خستگی اینگونه مبارزات بنده به شما سفرهای درون شهری رو توصیه می کنم. هرزچندگاهی تمام وسایل ارتباط جمعی تون رو بذارین کنار (منجمله موبایل و لپتاپ که وسوسه نشید برین گوگل ریدر و فیس بوک و فرندفید و امثالهم) و تشریف ببرید بین اینهایی که “مردم” می نامیدشون. برای اینکه نتیجه بهتری بگیرید من توصیه میکنم سوار متروی میرداماد به سمت حرم مطهر بشید، نگران نباشید مترو کولر داره! هرچند شلوغه. اما این شلوغی کمک میکنه با گوشه ای از مردم آشنا بشید و از دغدغه های اونها مطلع و کلا بفهمید چطوری زندگی می کنن و راجع به چیا حرف میزنن. رفتن  پائین شهر و منجمله شهرکهای اطراف تهران هم بسیار توصیه میشه.

* حالا فکر نکنید خدای نکرده اینها رو میگیم که مردم روی شما تاثیر بذارن ها نه! مگه میشه یکسری بیسواد عامی و فقیر که با اتوبوسهای سپاه و به عشق ساندیس در تظاهراتهای دولتی تردد میکنن (و همه ما خاطرات شما رو میخونیم که به طور اتفاقی در این جمعها قرار گرفتید و یا بهتون دستبرد زدن یا متلک گفتن و خلاصه یه بیکلاس بازی ای در آوردن)، روی شما نوابغ و نخبگان و روشنفکران ایران بزرگ تاثیر بذارن؟ حالیا مباد چنین روزی. منظور ما کاملا برعکسه. یعنی میگیم شاید شما تونستید روی اونها تاثیر بذارید و به خیل بیشمارها اضافه کنید و نخبه ای به نخبگان کشور بیفزائید.
اگه خدای نکرده توی ایران یکی رو دیدین که باهاتون مخالف بود (هرچند که در عالم واقعیت محاله چنین چیزی داشته باشیم، مگه اینکه دولت کودتا به زور بخشنامه و عرض کردم که اتوبوسهای سپاه پاسداران و با پذیرایی ساندیس و نظایر اون) مجبورشون کرده باشه، خلاصه بشینید باهاش حرف بزنید. به طور حتم میتونید نظرش رو عوض کنید. درسته که شما بیشمارید ولی اشکالی نداره که بیشمار+۱ بشید؟

* ببخشید که وقت شما رو گرفتیم. من واقعا هروقت وارد شبکه های اجتماعی میشم، خیلی تحت تاثیر شما قرار میگیرم. وقتی آیتم های اشتراکی شما رو میبینم که هر نیم ساعت یک ساعت یه بار تعدادی خبر جنبشی مبارزاتی شر کردید، یا لایک زدید و کامنت نگاشتید، و یا یکی از مزدوران رو شناسایی و به درک بلاک فرستادید، مشخصه سختترین شیوه های مبارزاتی رو انتخاب کردید و به جای کارهای تن پرورانه و چیپی مثل رفتن به مساجد و جمعها و شهرها و روستاها و حرف زدن و متقاعد کردن مردم، شیوه ای بسیار سخت “شر کردن” و “لایک زدن” رو انتخاب کردید که هرکسی قادر به انجامش نیست و طیف بسیار بیشماری از فالورهاتون (که میدونیم جمع های میلیونی هست) رو مطلع می کنید.

* انشاءالله که فیدهایتان پر مشترک، مطالب وبلاگی تان پر شر، و پرلایک و در صفحات داغ بالاترین دارای رای بالا، قربان یکدیگر روندگیهایتان فزون و خود-نخبه بینی تان، روز افزون باد. و از همه اینها مهمتر انشاءالله لیست بلاک و ایگنورتان پر از ارزشی و بسیجی های ساندیس خور مزدور باشد.

قابل ذکر است نویسنده‌ی وبلاگ زهرا، مدتی اندک پس از انتشار این مطلب، مورد اهانت‌های زیاد و رفتارهای ناپسند طرفدارن فرقه سبز قرار گرفت و در واکنش به این اتفاق مطلب دیگری با عنوان «بالاخره کی زمان انتقاد کردن فرا می رسد؟ » را روی وبلاگ خود قرار داد که به عنوان تکمله‌ی بحث خواندنی است.