روز آرام تهران و التماس به کاربران +عکس

در ادامه برنامه های محافل بیگانه برای انحراف افکار عمومی دنیا از انقلاب های مردم مسلمان منطقه به سمت ایران، آشوب طلبان بار دیگر به ایجاد ناآرامی در برخی خیابان ها مامور شدند.

محافل صهیونیستی در شرایطی این برنامه جدید را به آشوب طلبان داخلی دیکته کرده اند که از روزهای گذشته هم ناکامی آن روشن بود.

به همین دلیل رسانه های حامی آشوب اسرائیلی از جمله بی بی سی فارسی از روز گذشته با انتشار و تحلیل گسترده بر روی خبر کذب انتقال موسوی و کروبی به زندان حشمیته سعی در تحریک فتنه گران و لااقل ایجاد آشوبی کوچک را داشتند.

تهران؛ آرام آرام

اما همه گزارش ها از سطح شهر تهران حاکی از اوضاع آرام و جریان عادی امور است.

به گزارش خبرنگار شبکه ایران در خیابان هایی که به عنوان محل قرار آشوب طلبان معرفی شده، مردم مانند روزهای گذشته مشغول خریدهای نوروزی و انجام دیگر کارهای خود هستند.

همین موضوع باعث شده است که سایت های ضد انقلاب برای فرار از افتضاح جدید، به مخاطبان خود برای آمدن خیابان التماس کنند.

به عنوان نمونه، کاربران سایت بالاترین که از سال گذشته محل هدایت آشوب ها بوده است، از ساعتی پیش دست به دامن همدیگر شده اند و به یکدیگر برای آمدن به خیابان‌ التماس می کنند.

یکی از کاربران این سایت که خود مشغول ارسال و داغ کردن اخبار در سایت است، از دیگر کاربران خواست که برای ایجاد آشوب به خیابان بروند.

جالب آنکه او طوری درخواست خود را نوشته که انگار در کنار میدان انقلاب مشغول شعار دادن است!

یک کاربر دیگر هم با ناامیدی از همفکرانش خواسته که به خیابان بیایند!

کاربر دیگر این سایت هم که به نظر می رسد التماس ها مکرر را بی نتیجه دیده سعی در ارائه روشی دیگر به کاربران بالاترین کرده است.

رسانه های آشوب طلب که در جریان برنامه دیکته شده پیشین هم شکست خورده بودند با انتشار تصاویر آرشیوی سعی در دلداری دادن به حامیان خود کردند.

به عنوان نمونه سایت بالاترین در روز اول اسفند همچنین در خبری دیگر از "تجمع پرشکوه در اصفهان+ عکس" خبر داد اما در داخل این خبر و زیر عکس ادعایی با شیطنت نوشته شده بود «فکر می کنم درانتشار عکس اشتباه کردم و عکس مربوط به امروز نیست. امروز در واقع به خاطر حضور ماموران تجمعی شکل نگرفت»!

بامزه تر اینکه سایت ضد انقلابی ایران گلوبال یکی از تصاویر مربوط به 25 بهمن را که ترافیک خیابان به انضمام چند نفر از پرسنل نیروهای انتظامی نشان می دهد، به عنوان تظاهرات در رشت جا زد!

دست به یکی کردن هاشمی، موسوی و جاسبی برای وقف غیرقانونی

موضوع دانشگاه آزاد و وقف اموال 250 هزار میلیاردی آن از حدود سه سال قبل به یکی از مهمترین سوژه های خبری کشور تبدیل شده بود. این موضوع در کش و قوس حرکت اصلاحی شورای عالی انقلاب فرهنگی از یک سو و تلاش هیأت امنای دانشگاه آزاد برای حفظ وضعیت موجودش از سوی دیگر در حالی به یکی از مهم‌ترین موضوعات کشور تبدیل شد که روز تصویب طرح جنجالی آن در مجلس، یکشنبه سیاه نام گرفت.

برخی منتظرند ادای مختار را دربیاورند

حاج سعید قاسمی هفته گذشته در تحصن بزرگ طلاب و فضلای مسجد اعظم قم در اعتراض به فتنه و سران آن حاضر شد. رجانیوز مشروح سخنرانی این فرمانده دفاع مقدس را که به تحلیل تاریخی و جامعه شناختی فتنه اختصاص دارد، منتشر می‌کند.

السلام علیک یا روح الله
 
ای کاش با شهدای شما بودیم حضرت روح الله و داغ چنین روزهایی را نمی دیدیم اما به تعبیر سید شهیدان اهل قلم، برای هر کس که ادعای شیعه بودن دارد کربلایی است و عاشورایی که جبرا از آن عبور داده خواهد شد. کربلای ما کجاست، نمی دانیم، عاشورای ما کی است، نمی دانیم لذا در این مکان شریف که سلام و صلوات خاصه همه مجاهدان فی سبیل الله ای که صفحه خونین تاریخ را امضا کردند خدمت بی بی فاطمه معصومه(س) عرض می کنیم و از همه علمای اسلام و علمای گرام و جلیل القدر و از این منبر شریف که به حق جایگاه من نیست، عذر می خواهم که به اجبار، مجبور شدم حتی در این دو پله اش نشستم. از همه شما عزیزان و اساتید جلیل القدر معذرت می خواهم و دست و پای همه شما عزیزان رو می بوسم که هر وقت که احساس خطر می کنید، دل به دریا می زنید و آتش بلا را بر خود می خرید و سرنوشت تاریخ را آنگونه که خدا می خواهد و حضرت روح الله به شما سفارش کرده است، بر آن اساس تغییر واقعی می‌دهید نه تغییری که برخی از این آقایان می خواستند.
 

ناگفته‌های پرونده ساواک موسوی و تحرکات تحمیلی او بعد از انقلاب

محمد حسن روزی‌طلب: 1- باقیمانده پرونده ساواک میر‌‌حسین موسوی و زهره کاظمی (زهرا رهنورد) را که نگاه می‌کنی، چند نکته جالب در آن وجود دارد. اول این که اسناد مشکوکی در این پرونده مبنی بر همکاری این دو نفر با دستگاه امنیت رژیم پهلوی وجود دارد، مثلاً زهرا رهنورد ارتباطات امام موسی‌صدر را به مخبرین ساواک گزارش می‌کرده و یا ساواک مجوز عضویت هیأت علمی دانشگاه ملی (شهید بهشتی) را برای موسوی صادر کرده است.

اقتصاد اصلاحات به روایت یاران خاتمی

شاید با گذشت سال ها از فعالیت دولت اصلاحات کارنامه اقتصادی این دولت نیز در اذهان عمومی به فراموشی سپرده شده باشد و مردم از آنچه که بر اقتصاد ایران طی آن سال ها رفته است، تصویر واضحی نداشته باشند، اما یقینا یاران خاتمی که آن روز در کنار او بودند، این واقعیت ها را به خاطر دارند. اگر واقعیت ها در کنار هم قرار بگیرند، آن گاه است که می توان به نقدهای پی در پی اصلاحاتیان که بعدها خود را منجی اقتصاد ایران اسلامی جلوه می دادند، واقع بینانه تر نگاه کرد. نقدهای کسانی که شاید به میزان این سال ها در سال های حاکمیتشان در باب اقتصاد سخن نگفته بودند!

اگر موسوی رییس جمهور شده بود چه میکرد؟..

انقلاب مردم مصر و تونس اولین حرکت سیاسی در خاورمیانه اسلامی نیست، خاورمیانه سال‌هاست که در التهاب و درد و رنج و تلخی و شیرینی است. خاورمیانه مرکز فجایع بشری در قرن اخیر است. در سرزمین فلسطین نه تنها به کودک و زن رحم نمی‌شود،‌بلکه به درختان زیتون و احشام و حتی طیور مردم فلسطین رحم نمی‌کنند. بعد از خروج موسوی از قدرت در سال 1368 تاکنون به مدت 20 سال اتفاقاتی در خاورمیانه افتاد.

در این سال‌ها، فاجعه قانا و قتل‌عام کودکان در کودکستان این شهر در جنوب لبنان اتفاق افتاد. در جنگ 33 روزه بیش از 1100 نفر از شیعیان لبنان به شهادت رسیدند، در جنگ 22 روزه غزه بیش از 1200 نفر که اکثراً کودک و زن بودند به شهادت رسیدند، در مقابل چشم مردم جهان محمد الدوره در دامان پدر جان داد. 

در ساحل غزه دختر بچه‌ای در میان ماسه‌ها در بین جنازه مادر و پدرخود سرگردان بود، مردم مسلمان بوسنی و هرزگوین قتل عام نژادی و قومی شدند. ده‌ها کاروان عروسی در افغانستان توسط ارتش امریکا بمباران شد.

آیا کسی درایران و جهان دیده است که موسوی یک بیانیه یا یک مصاحبه در این باره انجام داده باشد؟

آیاادوار وزارت کشور جمهوری اسلامی درخواستی از موسوی دریافت کرده‌اند که بخواهد برای حمایت از مظلومان فلان نقطه از جهان اسلام یا عالم مستضعفان درخواست تجمع و راهپیمایی نمایند؟

آیا نخست وزیر خودخوانده امام‌(ره) که بارها از امام شنیده است که همه بدبختی‌های ما از امریکاست، تاکنون از گل کمتر به امریکا گفته است؟

آیا حافظه ایرانیان به یاد می‌آورد که موسوی در حوادث داخلی کشور مانند قیام معیشتی مردم در اسلامشهر و چند شهر دیگر در زمان هاشمی، سخنی، نقدی یا پیشنهادی داشته باشد؟

آیا کسی شنیده است که موسوی به کنفرانس برلین اعتراض کرده باشد؟

آیا کسی شنیده است که موسوی متناسب با فهم خود نسبت به حادثه کوی دانشگاه تهران در سال 1378 موضعی اعلام کرده باشد. کشور بارها در التهاب بود. دشمن تا مرز حمله نظامی پیش می‌رفت، طالبان چنگ و دندان نشان می‌داد اما مرد هنر همچنان در پستو هنرنمایی می‌کرد. اما چرا امروز اینقدر نگران ملک و مملکت شده است؟

چرا نگرانی وی توسط غرب باز تولید می‌شود. چرا غریبه‌وار به اصل 27 قانون اساسی می‌نگرد؟

چرا در 20 سال منتهی به انتخابات 1388، اصلی به نام اصل 27 قانون اساسی را به یاد نمی‌آورد و‌...

از همه مطالب فوق فقط یک نتیجه می‌توان گرفت که این شیر خفته، بی‌یال و کوپال بوده است اما خود فکر می‌کرده که همه سینه چاک وی هستند. آنقدر تصویر خود را کاریکاتوری می‌دید که احتمال شکست را به مخیله خود نیز راه نمی‌داد و انتخابات برای وی به منزله دیگی بود که اگر برای وی نجوشد مهم نیست که برای چه کسی می‌جوشد.

بنابراین شیر خفته سریعاً به ماری زخمی تبدیل شد که هر کس از مقابل لانه‌اش عبور کند نیشی به سوی او می‌اندازد و‌...

خلاصه کلام این است که خاستگاه همه این حرکت‌های شیطانی و پرخاشگرانه شکست است.

تجربه انتخابات سال گذشته نشان داد:

کسی که طاقت شکست ندارد، ظرفیت مملکت‌داری هم نخواهد داشت.

بنابراین نباید فقط از اقدامات دشمن شادکن موسوی ناراحت بود باید نیمه پر لیوان انتخابات که شکست وی بود را نیز دید و از هوشیاری ملت هزاران بار سجده شکر الهی را به جا آورد که اگر او منتخب بود اکنون از مبارک حمایت می‌کرد

پاسخ توکلی به 10 سوال روزنامه نگار مخالف نظام مقیم پاریس

 آقای محمدرضا یزدان پناه، خبرنگار سایت روزآنلاین در پاریس و بخش فارسی دویچه وله نامه ای حاوی 10 سوال از دکتر توکلی طرح کرد و خواستار پاسخگویی به آنها شد.

لازم یادآوری است محمدرضا یزدانپناه سابقه عضویت در حزب مشارکت و مسئولیت سرویس سیاسی روزنامه های هم میهن، کارگزاران، یاس نو را داشته و بعد از انتخابات مدت کوتاهی بازداشت شده و پس از آزادی به اروپا مهاجرت کرده است.

سوال1- از پاسخ شما اینگونه بر می آید که جنابعالی نیز اولویت اعتراض مردم مصر را در "دیکتاتوری داخلی" می دانید و سپس "استعمار خارجی". بخش اول این پیش فرض برای معترضان ایرانی هم وجود دارد که در شعارهای ممتد "مرگ بر دیکتاتور" تجلی یافته است. با توجه به تصریح پاسختان که این دسته از معترضان را "مردم" و نه "مزدور استکبار و عامل امپریالیسم" و مانند اینها دانسته اید، شما اساسا چه حقی برای این دسته از معترضان برای بیان اعتراض‌شان قائل هستید؟ به عبارت دیگر پیشنهاد شما برای اینکه این دسته از معترضان حتی اگر به قول شما "دسته کوچکی از مردم" باشند، برای بیان اعتراضشان به شکل قانونی چیست؟ آیا اساسا این حق را برای آنها قائل هستید؟ به چه شکل و صورت؟ یا اینکه این حق را از اساس برای آنها قائل نیستید؟
 
پاسخ سوال1- معترضان داخلی اگر چارچوبهای قانونی را بپذیرند، راه برای بیان و پیگیری اعتراض و مطالبه فراهم و موجود است.
 
 مشکل از آنجا شروع شد که نامزد شکست خورده، به جای طی مراحل قانونی در اعتراض به نتایج انتخابات، مردم را به خیابان کشاند که به نظر می‌رسد تقلید نابخردانه‌ای بود از کشورهایی شبیه اوکراین و گرجستان وگرنه اگر مسیر قانونی را طی می‌کرد و اگر نتیجه بازهم همان بود دست به تاسیس حزب می‌زد، پشتیبانی 13 میلیون رای قوی ترین حزب ایران می‌شد و ضمن آنکه در مهار دولت قانونی ابزار قوی‌ای در دست داشت، به اختمال قوی برنده انتخابات سال 90 بود. در حالیکه در این چهار سال هم خیر احمدی نژاد بیشتر و خطاهایش کمتر بود. بگذریم از زیان‌های بیشماری که از آن قانون ستیزی بر جایگاه ایران اسلامی و آزادی سیاسی داخلی پیش آورد.
 
در کشورما راه برای بیان و پیگیری اعتراض و مطالبه فراهم و موجود است. خود ما به عنوان یک سایت بطور متعارف از چنین امکانی استفاده می کنیم و تا حد توان مان بر سیاستها و رویه های اداره کشور اثر می گذاریم. معترضان هم می توانند از امکانات رسانه ای و نیز تشکیل تشکل سیاسی بهره ببرند. البته همانطور که در ابتدا یادآوری کردم مشروط بر اینکه چارچوبهای قانونی را بپذیرند و به آن متعهد باشند.
 
سوال2- آیا امکان این وجود ندارد که یک حکومت پس از برگزاری 33 انتخابات در 32 سال، به سوی دیکتاتوری و استبداد سوق پیدا کند؟ برداشت بنده این است که عمده معترضان در داخل ایران (نه همه آنها) انتقادشان نه به 32 سال گذشته که به یک سال و نیم اخیر است. اگر حکومت جمهوری اسلامی اعمال دیکتاتوری و استبداد را در این مدت آغاز کرده باشد، باید گفت که چون در 30 و اندی سال گذشته ما  n مقدار انتخابات برگزار کرده ایم، پس این نشانه دموکراتیک بودن ماست؟
 
پاسخ سوال2- اولا قرار است شما سوال طرح کنید یا اینکه ضمن طرح سوال، جواب را هم بدهید؟! در متن شما دو سوال ضمنی وجود دارد:
 
آیا امکان این وجود ندارد که یک حکومت پس از برگزاری 33 انتخابات در 32 سال، به سوی دیکتاتوری و استبداد سوق پیدا کند؟ پاسخ این سوال این است که بله امکان دارد. همه ما  مسلمانان و ایرانی ها باید تلاش کنیم چنین اتفاقی نیفتد. بر اساس همین  وظیفه اسلامی و ملی است که بنده با اقدامات غیر قانونی آقای احمدی نژاد مخالفت کرده‌ام در عین آنکه ایشان را رئیس جمهور قانونی و لازم الاحترام می‌دانم.
 
سوال ضمنی دوم: آیا برگزاری انتخابات نشانه دموکراتیک بودن ماست؟
پاسخ: البته که هست. انتخابات یکی از اصلی ترین ابزارهای اعمال نظر مردم و یکی از پایه های نظام مردمسالاری است. برگزاری 33 انتخابات در سالهای پس از انقلاب قطعا مایه افتخار نظام جمهوری اسلامی است. هرچند دشمنان خارجی و ضدانقلاب داخلی نپسندند.
 
سوال3- حکومت آدولف هیتلر در آلمان نازی و بنیتیو موسولینی در ایتالیای فاشیست هم بر پایه انتخابات تشکیل شده بودند. آیا به اعتقاد شما آن حکومت ها دموکراتیک بودند؟ تکلیف منتقدان و اعتراضاتشان در آن دولت ها چه بود؟ یا اینکه شما و همفکرانتان اساسا از برقراری مدل های مشابه در ایران حمایت و استقبال می کنید؟
 
پاسخ سوال3- اگر انتخابات برگزار شده در حکومت هیتلر و موسیلینی در چارچوب قانون اساسی و قوانین انتخاباتشان بوده باشد، طبعا بخش مهم سیستم مردمسالاری را تامین کرده اند. البته دموکراتیک بودن حکومت فقط به برگزاری انتحابات آزاد نیست. شرایط دیگری هم لازم دارد مانند آزادی بیان، التزام حاکمان به قانون اساسی ودیگر قوانین، حضور موثر نهاد پارلمانی در صحنه حکومت و بالاخره وجود سازوکار قانونی برای اعتراض به کارکرد ارکان حکومت.